Dag 17

23 november 2018 - Fox Glacier, Nieuw-Zeeland

Hoi allemaal,

De wekker gaat om half acht. We doen deze ochtend even wat rustiger aan, nemen uitgebreider de tijd voor ons ontbijtje en genieten nog van onze mooie hotelkamer met prachtige uitzicht direct op de oceaan. We zien al mensen wandelen, trimmen en te paard langs het strand gaan. Om 10 uur gaan we naar de overkant naar het National Kiwi Centre, iets waar ik (Carien) al heel lang naar uitkijk om zo’n beestje in het echt te kunnen zien. We zijn precies op tijd, want om 10.15 uur gaan ze de Kiwi’s voeren! Eerst nemen we een kijkje bij de Aalen, deze mogen we om beurten helpen om eten te geven. Deze soort super palingen houden zich voornamelijk bezig met slapen en eten. Sommigen slapen 3 dagen. Tijdens het voederen mocht je ze ook aanraken. Ik merkte dat ze zacht aanvoelen. (vergelijkbaar als bij een dolfijn) Daarna naar de Kiwi’s! Yep! Er mogen helaas geen foto’s gemaakt worden en men moet stil zijn. Het is een vrij donkere ruimte (gezien het feit dat deze vogels in het donker leven) Al snel zien we het mannetje. Er zit geen glas tussen, dus we zien hem werkelijk op een 80 cm afstand. Het verbaasd me hoe groot deze is. Hun snavel is enorm, zoals je ook op foto’s ziet. Ze zien er donzig/ zacht uit, maar dat zijn ze in feite niet. Wat je ziet is volledig hun lijf, bedekt met een dun laagje veren. Ze zijn ook heel alert op geluiden, vandaar dat een paar luidruchtige kinderen met hun moeder werden weg gestuurd. Naast het mannetje, zat het vrouwtje in een andere ren. Zie liep nieuwsgierig langs de glazen wand (dat was nl bij haar wel nodig) en tikte regelmatig met haar lange snavel tegen het glas. De dieren verzorgster vertelde enthousiast over de Kiwi’s en dat ze er in N.Zeeland van alles aan doen om de KiwI’s te beschermen. Ze vertelde dat dit vrouwtjes erg dominant is, vandaar dat ze gescheiden zat van het mannetje. Het mannetje had zich een keer ingenesteld (in een kuil die hij zelf met de poten had gemaakt) en het vrouwtje had er werkelijk het voederzeil overheen getrokken (dus over het mannetje die in zijn kuil zat) en was er parmantig bovenop gaan zitten. De dierenverzorgers waren even in paniek, omdat ze dus dachten dat het mannetje was ontsnapt. Bijzonder verhaal! Normaal gezien is de hond de vijand van de Kiwi, maar er worden ook honden speciaal getraind, die juist de Kiwi’s opsporen, zodat verzorgers deze kunnen vinden en evt meenemen om voor verdere voortplanting te zorgen ofwel in bescherming te nemen. Er werd ook nog een film over de Kiwi’s gedraaid en je kon de eieren bekijken. In het Kiwi centrum zijn verder ook allerlei mooie soorten vissen, schildpadden en krabben te zien en ook een aantal opgezette dieren (Egel, wezeltje etc) Tegen 11.30 uur lopen we nog op ons gemak door het dorpje Hokitika, er zitten veel zaakjes met Jade (waar men van alles van maakt). Het is een klein , maar best wel een knus dorpje, waar aardig wat winkeltjes en eetgelegenheden zitten. Het is er al volop voor de kerst versierd. Toch vreemd als het zonnig/ behaaglijk weer is en je ziet dan alles in Kerstsfeer. De winkels hangen vol zomergoed en zomerschoenen (mijn inziens lopen ze met de mode niet voorop op ons, wel met de tijd/klok 😊). Bij een bakkertje nemen we op een terrasje een bakje koffie met wat lekkers erbij en daarna nog even langs een mooie kerk (helaas dicht, wilde er graag een kaarsje opsteken) Vervolgens de auto in en door naar lake Kaniere en waterfall Dorothy. We hadden niet de verharde weg gekozen, maar een gravelweg. (ongeveer een 40 min rijden) Deze morgen was met half bewolkt en zon begonnen , maar je zag het werkelijk steeds opentrekken en het was uiteindelijk rond de 20 a22 graden. We hoefden niet ver naar de waterval en het meer te lopen (dat staat nl altijd op borden aangegeven). In vergelijking met de andere watervallen die we al gezien hadden, viel deze zeker niet tegen. Daar even te hebben gezeten, zijn we de andere kant op naar Lake Kaniere gewandeld. Een prachtig groot meer en we waren er als enige, wat is die stilte (met uitzondering van de mooie vogelgeluiden) dan geweldig. Even lekker op het bankje gezeten en genoten van dit natuurschoon. Daarna besloten om meteen door te gaan naar onze volgende bestemming/verblijf (Fox Glacier), totaal 130 km voor de boeg. Na ongeveer ruim 2 uur (onderweg 1x gestopt bij een meer, waar ze aan het kajakken waren en meteen toiletstop), waren we in Fox Glacier. Weer een mooi verblijf (kamer wel de helft van ons vorige verblijf) en werden ontvangen door een zeer behulpzame en vriendelijke man! Hij gaf ons leuke tips over het dorp Fox Glacier en kruiste wat dingen aan op een plattegrond. Inmiddels was het 17 uur en zijn we gaan trimmen. Deze keer wat langer (13 km), want we zijn naar lake Matheson gerend. Een mooi, maar geen groot meer. Als het windstil is kun je er prachtige foto’ s maken. Daarvoor moeten we nog een keer terug. Tijdens het trimmen in verschillende plaatsen in N.Zeeland, krijg je met regelmaat leuke reacties. Het is een sportief land, maar ons inziens zijn de eigen bewoners over het algemeen best wel stevig aan de maat. Na onszelf te hebben opgefrist en even te hebben gerelaxed , gaan we op advies van de hoteleigenaar uiteten bij Cook Saddle café and saloon. Het was een goed advies, hebben er heerlijk gegeten. Daarna door Fox (centrum) gewandeld , is 1 straat, dus ben je zo doorheen. Om 21.45 uur naar het bos (net voor bij ons hotel) gewandeld en daar de Minnehaha route van 1, 5 km gedaan ivm het bekijken van de Glow-wormen die in het donker licht afgeven. Heel bijzonder, het lijken allemaal wel een soort kleine led lichtjes. Tegelijk met ons waren meer mensen in het bos. Iedereen liep heel rustig en voorzichtig ivm de donkerte. (Je moest het ook echt donker houden, zodat je dan de Glow wormen ook het beste ziet). Al die fijne lichtjes (het licht wat de wormen dus afgeven), is ideaal in de tijd van Kerst 😊 Ook dit was een tip van onze hoteleigenaar. We kijken weer terug op een mooie en zonnige dag (ook tijdens het trimmen was het nog best warm). Nu weer ver bedtijd.

Vandaag 207 km gereden. Groetjes van ons twee.

Foto’s

3 Reacties

  1. Joost en Carien:
    23 november 2018
    De kiwi’s hebben we daar 4 jaar terug ook voor het eerst gezien. Heel apart en inderdaad groter dan we hadden verwacht. Mooie beestjes!
  2. Jack en Jeanne:
    23 november 2018
    Hoi Ed en Carien. Wat een mooie reis is dit. We hebben een boek mee genomen van Nieuw Zeeland. Dus kunnen we jullie goed volgen. Het is geweldig om jullie verslag te lezen. Geniet want het gaat heel vlug. Gr Jack-Jeanne
  3. Marion:
    23 november 2018
    Hey vriendjes, echt superleuk om jullie avonturen te lezen! Heel benieuwd naar de volgende daagjes. Lekker blijven genieten!! Gr René en Marion 😘