Dag 16

Hoi allemaal,

Voordat we losbarsten over onze reisavonturen eerst even wat anders. We zien aan jullie reacties dat deze blog erg gewaardeerd wordt door jullie. Dat maakt het voor ons ook extra leuk om de blog te schrijven.Daarom een woord van dank, van ons aan jullie, voor alle mooie, lieve en enthousiaste reacties per mail, whatsapp en via deze blog. Als de tijd het een keertje toelaat proberen we nog persoonlijk te reageren! En ook als je niet bij de reageerders hoort; geniet en lees en beleef lekker mee met ons!!!

Vanmorgen op tijd eruit, ontbijtje op de kamer, auto laden en er vandoor. Er staat een redelijk lange rit langs de westkust op het programma en er is onderweg ook nog het een en ander te bezichtigen en beleven. Allereerst rijden we naar Buller Gorge, een kloof waar de Buller rivier doorheen stroomt. Bij een aardbeving in 1928 rees er spontaan een aarden wal op van 4,5 meter hoog.Over deze rivier hangt hier een hangbrug van 160 meter lang, de langste in NZ, die 20 meter boven het water hangt. Ondanks deze hoogte is de brug toch al eens weggespoeld en vervangen. We hebben op het bijbehorende park nog en klein wandelingetje gemaakt. Hierna zijn we doorgereden naar Cape Foulwind. Daar huist een kolonie zeehonden op een rotspartij in zee. Daar aangekomen bleek er inderdaad een vuile wind te staan aan die kust. Het voelde ondanks de strakblauwe hemel en 23 graden soms gewoon fris aan door die wind. Bij het uitkijkplateau even staan kijken of we zeehonden zagen, maar eigenlijk alleen rotsen. Totdat er ineens een rots bewoog en verderop nog een. De zeehonden gaan hier volledig op in hun omgeving. Na een tijdje turen toch nog een stuk of 10 zeehonden kunnen onderscheiden van de ondergrond. 

Vervolgens doorgereden naar Punakaiki, beter bekend als de Pancakes. De rotsen zijn hier in het verleden gevormd doordat er steeds verschillende lagen sediment afgezet werden op de bodem. Hierdoor ziet de rotsformatie er van de zijkant uit als een stapel pannenkoeken. Snap je nu de naam? Bij deze rotsformatie is veel erosie door wind en water, waardoor er holtes en gangen zijn ontstaan. Bij hoogwater wordt het zeewater in deze gangen geperst door de golfslag waardoor de in de holte aanwezige lucht uitgeperst wordt langs de bovenkant van de rots. Dit lijkt een beetje op de manier waarop een walvis zijn luchtgat boven op zijn hoofd leegblaast. Daarom worden deze gaten blowholes genoemd. Helaas voor ons was het vanmiddag laag water toen wij er waren. Je kunt niet alles meemaken toch....?

Verder op weg  naar onze bestemming Hokitika, maar voordat we hier kwamen zij  we ook nog bij een enorm strand (Runanga) gestopt en nog wat mooie foto's gemaakt. Foto's maken gaat trouwens wel de hele dag door hoor. Overal langs de weg staan hier bruine borden met daarop de bezienswaardigheden en er staan ook nog bordjes met uitkijkpunten en dergelijke. Als je overal zou willen stoppen, kijken en genieten kom je wel een beetje tijd tekort. Naast de perfecte bewegwijzering hier, zijn er ook overal openbare toiletten te vinden, zelfs voorzien van toiletpapier.........

In Hokitika zitten we in de ruimste en meest luxueuze hotelkamer tot nu toe; met een bubbelbad en een balkon met uitzicht op de oceaan. 

Hier genoten van de schitterende zonsondergang, pizza gescoord en blogje schrijven. Weer te laat slapen...... foto's komen morgen.

Vandaag 377 km gereden.

Veel groetjes van ons twee.